نمایش فرهنگی: درام عاشقانه «آویشن کوهستانی وحشی» که در ایرلند و شهر نیویورک اتفاق می‌افتد، گروهی کاملاً سفید رنگ از شخصیت‌هایی دارد که نماینده طبقه کارگر، طبقه متوسط و ثروتمند هستند.
برخورد فرهنگی: دو کشاورز عجیب و غریب ایرلندی – یکی زن و دیگری مرد – دیدگاه‌های بسیار متفاوتی در مورد عشق و ازدواج دارند، در حالی که پسر عموی تاجر ثروتمند آمریکایی شهردار مرد ممکن است بخشی از مثلث عشقی برای این زوج بالقوه باشد.
مخاطب فرهنگ: «آویشن کوهستانی وحشی» در درجه اول برای افرادی جذاب خواهد بود که از تماشای فیلم‌های عاشقانه که ادعایی و مضحک هستند اهمیتی نمی‌دهند.
جان هام، جیمی دورنان و کریستوفر واکن در «آویشن کوهستانی وحشی» (عکس از کری براون/خیابان بلیکر)
یادداشت های تولید «آویشن کوهستانی وحشی» این فیلم را یک «داستان کمدی، تکان دهنده و به شدت عاشقانه» توصیف می کنند. کمدی؟
واقعیت این است که «آویشن کوهستانی وحشی» یک درام است که ناخواسته لحظات بسیار خنده‌دار و بدی دارد. در حال حرکت؟ این فیلم دردناک کسل کننده تا 15 دقیقه آخر فیلم روی شیره های احساساتی نمی ریزد – و این کار را به زیباترین شکل ممکن انجام می دهد. عاشقانه وحشیانه؟
آویشن کوهی برای مو دارای خواص درمانی می باشد.
شخصیت‌های «آویشن کوهستانی وحشی» به قدری ناکارآمد و/یا از نظر احساسی سرکوب شده‌اند که تقریباً هیچ عشق عاشقانه‌ای در فیلم وجود ندارد، و شخصیت‌ها بیشتر زمان فیلم را در مورد مالکیت زمین و اینکه یک کشاورز قانونی است به مشاجره می‌گذرانند.
«آویشن کوهستانی وحشی» که بیشتر در ایرلند و قسمتی از آن در شهر نیویورک می گذرد، نوشته و کارگردانی جان پاتریک شانلی است که این فیلم را از نمایشنامه 2014 خود در برادوی «خارج از مولینگار» اقتباس کرده است.
اگرچه شانلی برنده اسکار (برای نوشتن فیلم «ماه زده» در سال 1987) و تونی و پولیتزر (برای نمایشنامه «تردید: یک تمثیل») شده است، این جوایز معتبر به این معنا نیست که کسی قادر به ایجاد یک بدبوی شرم آور نیست.
«آویشن کوهستانی وحشی» داستانی بیش از حد پرمخاطب است که در نهایت حرف زیادی برای گفتن ندارد و باید روی صحنه می ماند، جایی که دیالوگ های پرمدعا انتظار می رود و بنابراین بسیار دلپذیرتر از آن برای مخاطبان فیلم است.
«آویشن کوهستانی وحشی» (که عمدتاً در شهرستان مایو، ایرلند فیلمبرداری شد) نام خود را به این دلیل گرفت که صحنه‌هایی در فیلم وجود دارد که در آن مردم آویشن کوهستانی وحشی را در یک میخانه می‌خوانند.
نسخه سینمایی داستان نیز از نمایش مناظر سرسبز و باشکوه روستایی ایرلند بهره زیادی می برد. نمی توان انکار کرد که فیلمبرداری فیلم توسط استفان گلدبلات یکی از معدود نقاط برجسته فیلم است.
اما درست از همان ابتدا، لحن «آویشن کوهستانی وحشی» با داشتن یک شخصیت مرده به عنوان راهنمای متناوب/داستان‌گوی فیلم، نامفهوم است. روایتی از تونی ریلی، کشاورز ایرلندی (با بازی کریستوفر واکن، در حال انجام کارهای عجیب و غریب معمولش) وجود دارد که توضیح می‌دهد چگونه زوجی که در مرکز داستان قرار می‌گیرند برای اولین بار با یکدیگر آشنا شدند.
تونی در ابتدای روایت اعلام می کند که او مرده است، بنابراین مردم بدانند که قرار است صدای یک روح را بشنوند. خیلی مریضه
تونی می‌گوید: «آنها می‌گویند اگر یک مرد ایرلندی در حین گفتن داستان بمیرد، می‌توانید مطمئن باشید که او برمی‌گردد.» این فیلم آنقدر بی تخیل است که مطمئناً در پایان فیلم، صدای تونی برای تکرار همان خط به روایت بازمی گردد.
روایت واقعاً غیر ضروری است زیرا تونی بینشی ارائه نمی دهد که قبلاً در اقدامات شخصیت های فیلم ارائه نشده باشد.
به نقل از مارتینا نیلان، تهیه‌کننده «آویشن کوهستانی وحشی» در یادداشت‌های تولید فیلم، «آویشن کوهستانی وحشی» «افسانه‌ای جاودانه با لحن افسانه‌ای است».
با این حال، فیلم بی انتها نیست و در واقع با دیدگاه های قدیمی خود در مورد نقش های جنسیتی سختگیرانه برای مردان و زنان در مورد عشق و عاشقی بسیار قدیمی است.
بر اساس گفته‌های شخصیت‌های «آویشن کوهستان وحشی» و نحوه عملکردشان، آنها معتقدند که هدف نهایی زنان در زندگی باید ازدواج و بچه‌دار شدن باشد و زنان باید منتظر بمانند تا مردان اولین حرکت را در خواستگاری انجام دهند.
