اسباب‌بازی‌سازان ایوپ هیچ آسیبی در ادامه هنر قدیمی خود در برابر اسباب‌بازی‌های اروپایی که در اواسط قرن به طور گسترده گسترش نیافته بود، نمی‌دیدند.
در دهه 1870، در حالی که توده‌ای بودند که اسباب‌بازی‌هایی را که تولید می‌کردند دوست داشتند و می‌خریدند، از جمله خانواده‌های نخبه، نیازی به روی آوردن به جستجوی متفاوت احساس نمی‌کردند.
با این حال، اغلب ممکن است به مشاهدات انتقادی برسیم که اسباب بازی تفنگ بادی عموماً از سنت پیروی می‌کردند و در همان زمان هیچ پیشرفتی در هنر خود نداشتند.
مراد افندی، که در اواسط قرن نوزدهم در استانبول بود، به عنوان یکی از کسانی که به شدت از پایبندی اسباب‌بازی‌سازان ایووپ به سنت در هنرهایشان، عدم پیشرفت آنها و پیروی نکردن از مدهای سنتی انتقاد می‌کند برجسته است.
نویسنده با اذعان به اینکه اضافات ساده مدرن در زمان خود او ایجاد شده است، توجه خود را به این واقعیت جلب می کند که اسباب بازی ها عموماً بر اساس قوانین و مدل های یکسانی از زمان سلطان احمد تولید می شدند.
اگر رویدادی را که به نظر می‌رسد در زمان عبدالحمید رخ داده است، درست بپذیریم، یک اسباب‌فروشی مدرن در اوسکودار پدید آمده بود.
اما به دلیل نامعلومی دستگیر شد و پس از بازجویی و زیلگیت مجبور شد مانند سابق اسباب بازی های ایوپ را بفروشد.
در مواجهه با ظهور اسباب‌بازی‌های اروپایی در جهان و بازار استانبول، روشنفکران عثمانی از جنبه‌های بد اسباب‌بازی‌ها و اسباب‌بازی‌های ایوب انتقاد کردند و آنها را به این اتهام محکوم کردند که نمی‌توانند روح زمانه را در تکنیک‌های تولید خود جلب کنند.
در مقاله‌ای در Tercüman-ı Perakende در سال 1890، اطلاعاتی در مورد تکنیک‌های جدید در اسباب‌بازی و پیشرفت‌های آموزشی ارائه شد و اسباب‌بازی Eyüp از این جهت عقب‌مانده بود.
بر اساس مقاله دیگری که در سال 1894 در روزنامه İkdam منتشر شد، تکه های چوبی که برای وصال ها بی فایده بودند، تکه های پارچه باقی مانده از خیاط ها و تکه های سیم، شیشه و قلع که حتی یهودیان حلبی ساز هم دوست نداشتند، می توانند به همین سادگی استفاده شوند.
مواد برای اسباب بازی سازی فردی که دست به چنین تلاشی بزند به این امر کمک می کند که ثروتی که برای واردات اسباب بازی تخصیص داده شده در کشور باقی بماند و در عین حال برای خود درآمد ایجاد کند.
با این حال، اسباب‌بازی‌سازان ایوپ با افتادن در چند مغازه در آستانه انقراض قرار گرفتند، زیرا با پایبندی به آموزه‌های استادان خود، در معرض نوآوری نبودند.
