در اقیانوس‌ها، پلاستیک شکسته می‌شود، اما فقط به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تبدیل می‌شود که به میکروپلاستیک (کمتر از 5 میلی‌متر) و در نهایت به ظروف پلاستیکی یکبار مصرف بسته بندی (1 تا 100 نانومتر) تبدیل می‌شوند.
اینها آلودگی را جمع آوری می کنند و برای موجودات دریایی در حال چرا مضر هستند. شناسایی میکروپلاستیک‌ها دشوار است، به همین دلیل است که در مطالعه جزیره هندرسون در نظر گرفته نشده‌اند و برای دیدن ست ظروف پلاستیکی آشپزخانه به میکروسکوپ نیاز دارید.
چندین مطالعه در سال‌های اخیر، چگالی میکروپلاستیک را در اقیانوس‌ها نمونه‌برداری کرده‌اند که تخمین زده می‌شود بین 10000 تا 100000 قطعه در هر کیلومتر مربع متغیر باشد.
با این حال، تحقیقات در مورد زباله های نانوپلاستیک محدود است. به گفته الکساندرا تر هال، شیمیدان دانشگاه پل ساباتیه در فرانسه، ما از غلظت نانوپلاستیک در محیط اطلاعی نداریم.
الکساندرا در مطالعه‌ای شرکت داشت که ست ظروف پلاستیکی مسافرتی PET و مقادیر بیشتری از پلی (وینیل کلراید) (PVC) نانوپلاستیک را در اقیانوس اطلس شمالی شناور کرد.
پی وی سی در قاب پنجره ها و لوله های آب استفاده می شود. الکساندرا توضیح می‌دهد که رفتار نانوپلاستیک‌ها با قطعات بزرگ‌تر پلاستیک، به‌عنوان مثال، از نظر نحوه تعامل با حیات دریایی متفاوت است، اما هنوز کار زیادی برای درک چگونگی انجام آن وجود دارد.
مصرف کنندگان می توانند به جلوگیری از انباشته شدن و شستن پلاستیک به دریا کمک کنند، اما این فقط به آنها مربوط نمی شود. سیاستگذاران همچنین باید تغییر رفتار را تشویق کنند.
سیاست‌های بیشتری مانند دریافت هزینه برای کیسه‌های پلاستیکی و ممنوعیت پلاستیکی یکبار مصرف اخیراً اعلام‌شده، که اقلامی مانند نی و همزن‌های پلاستیکی را هدف قرار می‌دهد، و همچنین محدودیت‌هایی برای پلاستیک‌های مورد استفاده در صنایعی مانند ماهیگیری مورد نیاز است.
همچنین برخی از راه حل های جدید بازیافت سرویس ظروف پلاستیکی لیمون در دست توسعه هستند. در سال 2016، دانشمندان ژاپنی حشره‌ای را کشف کردند که PET را می‌خورد.
این حشره از کربن موجود در پلاستیک به عنوان منبع انرژی استفاده می کند و آن را با آنزیمی که به نظر می رسد از زمان اختراع پلاستیک تکامل یافته است، از بین می برد.
جان توضیح می دهد: «این آنزیم پیوندهای استری را در [PET] می شکند و بلوک های سازنده را آزاد می کند.
“بنابراین اگر یک بطری پلاستیکی را درون یک آنزیم قرار دهید، می بینید که حل می شود و به یک محلول پلاستیکی شفاف تبدیل می شود.” تیم جان برای بهبود این آنزیم کار کرده است تا بتوان از آن برای تجزیه ضایعات پلاستیکی در همان آنزیم استفاده کرد.
روشی که آنزیم های اضافه شده به پودر لباسشویی لکه های لباس را می شکنند. اگرچه هنوز برای صنعت آماده نشده است.
او امیدوار است نسخه‌ای مقاوم در برابر گرما بسازد که بتواند از طریق پلاستیک ذوب شده خورده شود و آن را قادر می‌سازد خیلی سریع‌تر به کار خود ادامه دهد.
- منابع:
- تبلیغات:
